Ánxela Blanco con "Ulises e a nena durmida"

Dende a programación Expandida do TRCDanza 2017 e con motivo da presentación de

 "Ulises e a nena durmdia" de Ánxela Blanco, 

tivemos a gran sorte de contar, por ser centro cómplice, con este

 pedazo de muller artistaza; a moi brava Ánxela Blanco!! 

Aos deuses do Olimpo, a forza épica da Odisea, a beleza e poesía dos mitos... tamén hai que poñelos en "tela" de xuizo. Como ese pano que facía e desfacía Penélope, para manter alonxados aos seus pérfidos pretendentes... 

Nós da man de Ánxela imos desfacer algún concepto do corpo, e do uso que lle daban as mulleres en Grecia e que hoxe en día

 non estamos dispostas a asumir... 

Ánxela antes de presentarse no Teatro Rosalía de Castro, e deixarlle claro ao público que non a coñecíamos, quen é ela, por que?? e como?? reinterpreta a Odisea,  e sobre todo despois que...???

 As mulleres, temos que seguir asumindo papeis secundarios?? Vendo pasar a vida en espera dos protagonistas que son os homes, que son os heroes? Non sendo donas dos nosos corpos ...

A ver, ós que estivemos alí véndoa, quedamos abraiados. O comezo é brutal, pensas como poderá esta muller soa no escenario manter este nivel ao longo de toda a obra... e faino!!

Hai tal lotaso de momentazos de alto impacto visual, outros sublimes, outros  dunha enerxía bestial, outros onde pendurada abanéase e recrea, soña... outros de alto contido sexual, enorme elegancia, guiños de humor... é que hai de todo nesta viaxe de volta a casa con Ánxela...

Pero, antes de deixarnos boquiabertos e coas mans cansas de brindarlle sinceiros e admirados aplausos, estivo en Zalaeta nunha clase de 3º ESO... e a través da expresión e comunicación corporal,

achegóuse aos seus corpos, mentes e emocións......

 Porque as veces non somos conscientes de que somos un corpo, e que no corpo de cada un de nós hai moitos corpos... que ignoramos ou agochamos...

 corpo- poder corpo- máscara, corpo- comunidade, corpo- colonizado, corpo- mítico... A xulgar polas caras de complicidade no grupo o reto que vos propoñía Ánxela estaba sendo aproveitado,

 a gusto nos vosos corpos...

A adolescencia é unha etapa clave no desenvolvemento da personalidade, é un momento de elixir como quero ser de maior, é un momento de cuestionamento, de trasformación...

 Por iso é tan chulo que alguén veña a facernos reflexionar sobre a identidade sexual, os roles, os mitos... e todo traballado e vivido na aula, meténdose cada un no seu corpo, sentíndoo, e tratándoo ben!!!

 Porque as narracións míticas gregas e as lendas bíblicas son a fonte ou a cuna da nosa civilización occidental, hai que coñecelas, gustar delas, preservalas, tamén saber interpretalas...

 Que sente Penélope cando Ulises o rei das tretas, ese "nadie", ese que non se deixa engaiolar por cantos de sirenas.... di que volve pronto, e non da chegado...

 Pois se queres sabelo vai ao Teatro e mira como ou que elixe Ánxela desta epopeia, e dar presencia a Telemáco, Circe... Cada quen ve... ti que viches??

 E por se fora pouco, Ánxela volverá ao instituto para darnos máis que pensar e agradecer...
 GRAZAS a Ánxela e a todo o grupo de creativos e expansivos, que fixestedes posible que unha obra como ista, enorme!!!!! non só sexa interpretada nun teatro, se non que sexa levada aos moz@s dos institutos

Neste enlace podedes ver o Pre texto... quedádevos con esta páxina e ao tanto de próximas estreas na nosa cidade de DANZA CONTEMPORÁNEA!!

https://www.pe-trcdanza.gal/

                                                GUAPA!! BRAVA!! xa sabes, porque así cho fixemos saber no teatro, en Zalaeta somos fans, fans, pero que moi fans túas!!!

E esas nenas que viron Danza Contemporánea por primeira vez... Seguro que marcharon para casa con moitas cousas que contar... porque alí enmudeceron, non é de extrañar, alí eras moi moi grande, enorme!!!!! Así que xa cho contarán no insti... cando volvas estar a súa altura...ja,ja

GARZAS! e cóntalles canto tempo traballas ao longo dunha semana, para poder ter ese corpo-dourado... É un pracer enorme coñecerte!!